banner2
banner2
thumb

Το Tαξίδι της Yπευθυνότητας στα Xρώματα του COVID

- Κοινωνία
29 Οκτωβρίου 2020

Η υπεράσπιση της υγείας μας τούτη τη χρονική στιγμή αποκρυσταλλώνει τον πυρήνα της πορείας του ταξιδιού μας στην αυτοπραγμάτωση, αναπόσπαστο μέρος της οποίας είναι η υπευθυνότητα.


Που θα στηριχθεί η υπευθυνότητα μας; Πώς αντιλαμβάνεται ο οδηγός, ο συνεπιβάτης, ο οδηγός της αντίθετης κατεύθυνσης τούτο το ταξίδι; Υπάρχει κοινός προσανατολισμός; Ποια τα εφόδια για ετούτο το ταξίδι;

Να μην είναι ο φόβος γι’ αυτό που χάνουμε, να μην είναι η ανασφάλεια της νόσησης αλλά η σπίθα της επιθυμίας γι’ αυτό που δικαιούμαστε!!

Το ταξίδι θα έχει άλλοτε μηδενικά κρούσματα, άλλοτε εξάρσεις άλλοτε υφέσεις, και εμείς θα χρειαστεί να τα υπομένουμε όλα αυτά.

Ένα μικρούλη χειρισμό του τιμονιού πιο προσεκτικό προς την φορά που θέλουμε είναι ουσιαστικής αξίας σε τούτη τη στιγμή που υπάρχει διασπορά και έξαρση του ιού.

Τι ζητά ο ιός από εμάς; Γιατί μας δοκιμάζει;

Nα αξιοποιήσουμε τη ζωή με τον τρόπο που μας αξιώνει σαν ενήλικα όντα. Να πατήσουμε γερά τα πόδια μας στη γη, και όχι να κουκουλώνουμε κρούσματα ή να μεγεθύνουμε τα συμπτώματά μας.

Να γελούμε δυνατά, ακόμη και μέσα από τη μάσκα, και να συγκινούμαστε στην νόσηση συνανθρώπων μας. Μόνο τότε ο ιός θα συρρικνωθεί και θα χάσει την αποκλειστική βασιλική του θέση στους πνεύμονες και στις ανάσες μας.

Πώς αλλάζει ο άνθρωπος τούτη την πορεία, από την διασπορά στα μηδενικά κρούσματα ξανά; Πώς φθάνει στο σημείο εκείνο που είναι έτοιμος για το πολυπόθητο ξεκίνημα προς την ανάδειξη της υγείας ξανά;

Γίνεται αρκεί να το θελήσουμε! Η ανηφορική πορεία των κρουσμάτων συνοδεύτηκε από αμέλεια και εφησυχασμό, παιχνίδια εντυπώσεων, ψευδή θριαμβολογία και σπορά απογοητεύσεων και απραγίας. Η κατηφορική πορεία του κύματος κορύφωσης του ιού είναι απαιτητική καθώς επιζητεί ουσιαστική υπεράσπιση της υγείας. Είναι απαιτητική καθώς χρειάζεται να συνοδεύεται από αυτοκριτική, ορθολογική κρίση, επιλεκτικότητα, ικανοποιητική προσαρμογή στην δύναμη της ψυχραιμίας και της σύνεσης.

Ποια τα αντισώματά μας όχι μόνο στις επιδημίες υγείας αλλά και σε κοινωνικοοικονομικές και περιβαλλοντικές δυσκολίες ώστε να οδηγηθούμε στην βίωση της ευγνωμοσύνης και της αίσθησης της σημαντικότητας;

Το ευθυνογράφημα των συμπτωματικών αλλά και των ασυμπτωματικών ασθενών μας καλεί σε εγρήγορση και σε άμεσο προχώρημα σε νέο αξιακό σύστημα. Οι αξίες μας είναι το εμβόλιό μας κατά του ιού.

Η έξαρση των ημερών τι μπορεί να υποδηλώνει; Όχι προσωπική ανεπάρκεια ή αποτυχία του ατόμου. Το αποτύπωμα της παραμέλησης και του εφησυχασμού της παντοδυναμίας ότι σε εμάς δεν θα συμβεί. Αυτό είναι το μικρόβιο που ενισχύει τον κάθε ιό. Τούτη η ορατή πανδημία διχάζει, προκαλεί υπονοούμενα, αόρατες σκοπιμότητες. Πώς λοιπόν να μην χάσουμε τον έλεγχο της πορείας μας και του προσανατολισμού μας; Πώς να μην προκληθούν συμπτώματα, κρούσματα και απώλειες

To θεμέλιο της αλλαγής της πορείας μας είναι η επιστροφή στην πρωτόπλαστη στιγμή της γεννήσεως μας και η ανάληψη της ευθύνης για υπεράσπισή της. Mε σεβασμό προς τον εαυτό και τους άλλους.

Επομένως, ιερός σεβασμός της υγείας διαμέσου της συνειδητοποίησης της ικανότητάς μας για υπέρβαση του κάθε πειρασμού, της κάθε δυσκολίας ή της όποιας συμπτωματολογίας. Η φθορά και η ασθένεια είναι το μόνο δεδομένο της σταυρικής μας επίγειας παρουσίας, η αναστάσιμη υπέρβασή τους είναι το ζητούμενο. Εφόσον γίνει κατανοητό το μέγεθος της δύναμης που φέρει η έγνοια για την σωτηρία του εαυτού και του άλλου.

Να την ζήσουμε ή να την απολέσουμε τούτη μας την διάσταση;


Διαβάστε σχετικά: Covid-19: Ένα οδυνηρό μάθημα αυτοφροντίδας


Η εκκίνηση της φθινοπωρινής πορείας μας να έχει στραμμένο τον προσανατολισμό μας στην υπεύθυνη αξιοποίηση του χρόνου, παράλληλα να αντικρίσουμε κατάματα την πραγματικότητα προκειμένου να αναπτύξουμε και αποτελεσματικές αντιδράσεις. Η διαχείριση της κατάστασης να συνδεθεί με την πτώση των φύλλων και η καταμέτρηση των κρουσμάτων ολοένα και να φθίνει.

Και η χειμερινή συνέχειά της να είναι αυτή που θα ολοκληρώσει την πορεία γεμίζοντας με ζέση και πίστη την προσπάθεια της σταθερής εστίασης στο ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ. Ναι, χρειάζεται να οριοθετηθούμε με ένα σθεναρό ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ. ΝΑ ΤΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΟΧΙ ΚΑΘΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΖΩΗΣ.

Μια ΑΠΟΦΑΣΗ/κίνηση απαιτείται, να δοκιμάσουμε να μείνουμε σταθεροί στην πορεία μας. Να αξιοποιήσουμε τη σιωπή. Να τα αφουγκραστούμε προσεκτικά αλλά επιλεκτικά όλα, ωσάν πληροφορίες χρήσιμες για την ανασύσταση μας. Να ατενίσουμε με ανοικτό και τρυφερό βλέμμα το μπροστά του ουράνιου ορίζοντα, έχοντας κατά νου το καθρεπτάκι του οχήματός μας, πότε αριστερά πότε δεξιά, κοιτάζοντας πίσω αλλά και στο πλάι, και το διπλανό μας αδιαλείπτως. Έχουν πολλά να μας πουν..

Θα είναι πολύτιμο το γέμισμα της μπαταρίας μας, διαρκώς χρειάζεται τροφοδοσία και ενίσχυση η μηχανή μας, ας ξεκουραστούμε στην αγκαλιά των αγαπημένων μας, ας φροντίσουμε με αμοιβαιότητα εαυτό και αλλήλους σε τούτη τη στιγμή. Εάν μολυνθεί ο συνεπιβάτης μου θα χάσω την ομορφιά του ταξιδιού, δεν θα έχω βλέμμα για να εμπνευστώ, ανάσα για να αναζωογονηθώ, αγκαλιά για να κουρνιάσω.

Η υγεία γνωρίζει καλύτερα. Ξεσπάει όταν παραγκωνίζεται.

Η ψυχική υγεία είναι σαν το γυαλί. Διαυγής, κρυστάλλινη αλλά και τόσο εύθραυστη. Ας μην επιτρέψουμε κομμάτια ή θραύσματα απουσίας ή αμέλειας να κοσμούν την ψευτοεικόνα της προσφοράς και της ανάδειξης της υγείας του πλανήτη. Δεν είναι δυνατό ν’αναζητούμε από τον παιδικό ενθουσιασμό την μάσκα της συμμόρφωσης ενώ εμείς οι ενήλικες ακόμη δεν φροντίσαμε να γνωρίζουμε και δεν συνειδητοποιούμε πως οφείλουμε να δώσουμε το παράδειγμα ή να το διαμορφώσουμε στα μέτρα της ανάλαφρης παιδικής ψυχής.

Ποια τα μηνύματα για τούτη τη γενιά παιδιών όπου διαβλέπουν ανταμώματα και συναντήσεις ενηλίκων και τρίτης ηλικίας ατόμων σε χώρους εστίασης δίχως να τηρούνται μέτρα ασφάλειας, αφουγκράζονται εξαγγελίες όπου παρελαύνουν εγωισμοί και υποκρισίες; Πόσο χώρο έχει λάβει στις ημέρες της πορτοκαλί ζώνης ο χειρισμός και η καιροσκοπία;

Πόση υποτίμηση των όσων έχουν λόγο υπεύθυνο; Aκόμη και παραδείγματα σύγχρονων μαρτύρων – ειδικών να οδηγούνται στην αυτοχειρία λόγω της υπευθυνότητας τους έχουμε να δώσουμε σαν παραδείγματα στους νέους μας.

Είναι μονόδρομος Το Tαξίδι της Yπευθυνότητας στα Xρώματα του COVID. Θα αποφασίσουμε να σταθμεύσουμε ουσιαστικά καθώς η ψυχή μας πάλλεται εν μέσω φθινοπώρου. Θα υπερασπιστούμε τη ζωή με αξιοπρέπεια. Θέλει απαλά αγγίγματα η γυάλινη ψυχή μας που μόνο η καθαρή συνείδηση και η ωριμότητα μπορεί να μας δωρίσει. Ας έχει ειρήνη το ταξίδι μας.

Ας έχει η στάθμευσή μας οδηγό την εξάσκηση στην πίστη της αντίληψης της ελευθερίας και της δυναμικής που ο άνθρωπος φέρει όχι μόνο από τον ιό που φαντάζει να με ελέγχει ή εγώ ο ίδιος νομίζω ότι με ελέγχει. Ας μετακινηθούμε σε άλλη θέση.

Στη θέση του «εξακολουθώ να προστατεύομαι για να προστατεύσω και τους άλλους», «του τώρα τι κάνω», «ποια η δική μου ευθύνη». Έχει άλλη θέα, η υπεράσπιση αυτής της θέσης, έχει ελευθερία από τα δεσμά όχι μόνο του ιού, καθώς ανοίγεται διάπλατα η ουσία και ο πυρήνας του ταξιδιού μας στην πορεία μας ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Παρακολούθηση σχολίων
Ειδοποίηση για
0 Σχόλια
Νεότερο
Το πιο παλιό Περισσότεροι ψήφοι
Inline Feedbacks
Δείτε όλα τα σχόλια