Οι ανθρώπινοι ήχοι, δείχνει νέα έρευνα, μεταφέρουν τα συναισθήματα σαφέστερα και πιο γρήγορα από τα λόγια, καθώς ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί «αρχαιότερες» δομές για την επεξεργασία του συναισθήματος που εκφράζεται μέσα από τις φωνές.
Το μυαλό μας, χρειάζεται μόνο το 1/10 του δευτερολέπτου για να αρχίσει να αναγνωρίζει τα συναισθήματα που μεταφέρονται από τις φωνοποιήσεις, σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου McGill. Δεν έχει σημασία αν οι μη-λεκτικοί ήχοι είναι γρυλίσματα θυμού, γέλιο χαράς ή κραυγές θλίψης. Κυρίως, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή, όταν ένα συναίσθημα (όπως η ευτυχία, η θλίψη ή ο θυμός) εκφράζεται μέσα από ήχους/φωνοποιήσεις από ό,τι όταν το ίδιο συναίσθημα εκφράζεται μέσω της ομιλίας.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ταχύτητα με την οποία ο εγκεφάλος «μαρκάρει» αυτούς τους ήχους και η προτίμηση που δίνεται σε αυτούς σε σχέση με τη γλώσσα, οφείλεται στο δυνητικά κρίσιμο ρόλο που η αποκωδικοποίηση φωνητικών ήχων έχει παίξει στην ανθρώπινη επιβίωση.
«Η αναγνώριση των συναισθηματικών φωνοποιήσεων εξαρτάται από αρχαιότερα συστήματα του εγκεφάλου που σχετίζονται με την εξελικτική πορεία», λέει ο Marc Pell, διευθυντής της Σχολής Επιστημών Επικοινωνίας και Διαταραχών του McGill και ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό “Biological Psychology”. «Από την άλλη πλευρά, η έρευνα φανερώνει ότι όσο η ανθρώπινη γλώσσα εξελίσσεται, τόσο περισσότερα εγκεφαλικά συστήματα εμπλέκει και τόσο περισσότερα συναισθήματα γίνονται κατανοητά στην ανθρώπινη γλώσσα».
Σχετικά με τη διατύπωση λεκτικών ασυναρτησιών και γρυλισμάτων
Οι ερευνητές ενδιαφέρονταν να μάθουν αν ο εγκέφαλος αντιδρά διαφορετικά όταν τα συναισθήματα εκφράζονταν μέσα από τις φωνοποιήσεις (ήχοι όπως γρυλίσματα, το γέλιο ή το κλάμα, όπου δεν χρησιμοποιούνται λέξεις) ή μέσω της γλώσσας. Επικεντρώθηκαν σε τρία βασικά συναισθήματα: το θυμό, τη θλίψη και την ευτυχία και εξέτασαν 24 συμμετέχοντες, παίζοντας τους ένα τυχαίο συνδυασμό φωνημάτων και ομιλίας με ασυνάρτητο περιεχόμενο (οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ασυνάρτητες, χωρίς νόημα φράσεις προκειμένου να αποφευχθούν οποιαδήποτε γλωσσικά ερεθίσματα για τα συναισθήματα).
Στη συνέχεια, ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να προσδιορίσουν ποια συναισθήματα προσπαθούσαν οι ομιλητές να μεταφέρουν και χρησιμοποίησαν ηλεκτροεγκεφαλογράφημα για να καταγράψουν πόσο γρήγορα και με ποιους τρόπους ο εγκέφαλος αντέδρασε όταν οι συμμετέχοντες άκουσαν τους διαφορετικούς τύπους συναισθηματικών φωνοποιήσεων.
Μπόρεσαν να μετρήσουν:
1. Πώς ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται στα συναισθήματα που εκφράζονται μέσα από τις φωνοποιήσεις σε σύγκριση με τον προφορικό λόγο, με ακρίβεια χιλιοστού του δευτερολέπτου.
2. Αν ορισμένα συναισθήματα αναγνωρίζονται πιο γρήγορα από άλλα μέσα από τις φωνοποιήσεις και αν παράγουν ισχυρότερες εγκεφαλικές αντιδράσεις.
3. Αν οι άνθρωποι με αγχωτικά συμπτώματα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις συναισθηματικές φωνές με βάση τη δύναμη της αντίδρασης του εγκεφάλου τους.
Ο θυμός αφήνει ίχνη μεγαλύτερης διάρκειας, ειδικά για εκείνους που εμφανίζουν αγχωτικά συμπτώματα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες ήταν σε θέση να ανιχνεύσουν τους ήχους της ευτυχίας (δηλαδή, το γέλιο) πιο γρήγορα από ό,τι τους ήχους που μετέφεραν θυμό ή θλίψη. Αλλά, περιέργως, βρήκαν ότι οι θυμωμένοι ήχοι και η οργισμένη ομιλία παρήγαγαν συνεχιζόμενη δραστηριότητα του εγκεφάλου που διαρκούσε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα συναισθήματα, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος δίνει ιδιαίτερη προσοχή στη σημασία των σημάτων θυμού.
«Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι οι συμμετέχοντες δεσμεύθηκαν σε μία συνεχιζόμενη παρακολούθηση των θυμωμένων φωνών, ανεξάρτητα από τη μορφή τους, για να κατανοήσουν τη σημασία των δυνητικά απειλητικών γεγονότων», λέει ο Pell.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι τα άτομα με αγχωτικά συμπτώματα, έχουν ταχύτερη και πιο αυξημένη ανταπόκριση στις συναισθηματικές φωνοποιήσεις από τους ανθρώπους με χαμηλότερης έντασης αγχωτική συμπεριφορά.
«Οι φωνοποιήσεις φαίνεται να έχουν το πλεονέκτημα της μεταφοράς του συναισθηματικού νοήματος με πιο άμεσο τρόπο, από την ομιλία», λέει ο Pell. «Τα ευρήματά μας συμφωνούν με τις έρευνες σε μη- ανθρώπινα πρωτεύοντα, οι οποίες δείχνουν ότι οι φωνοποιήσεις που αφορούν ειδικά μία κατηγορία συναισθήματος τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης από το νευρικό σύστημα σε σχέση με άλλους ήχους».
Πηγή: McGill University
Πηγή έρευνας: Biological Psychology
Aπόδοση – Επιμέλεια: Ομάδα psychologynow
