Ηλιάννα Πεσσάρη

Όχι! αυτό που ζούμε δεν είναι κανονικό

Όχι! αυτό που ζούμε δεν είναι κανονικό

Ηλιάννα Πεσσάρη
άντρας αναρωτιέται αν αυτό που ζει είναι κανονικό
Image credit: Jason Briscoe / unsplash.com

Φαίνεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα αυτόν τον καιρό στη ζωή σου, σαν να είναι όλα φλατ, χωρίς διακυμάνσεις, όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Συμβαίνουν πάρα πολλά μέσα σου και ο εαυτός σου σε χρειάζεται!


Έχεις μία απαίτηση από τον εαυτό σου και ίσως και από τους άλλους, μα κυρίως από τον εαυτό σου να λειτουργεί κανονικά, να είναι δημιουργικός, να αξιοποιεί τον χρόνο που του δόθηκε αυτό το διάστημα, να βρεις την κανονικότητα μέσα σε αυτό που ζούμε, να προσαρμοστείς και να μάθεις να περνάς καλά μέσα στην καραντίνα.

Σε στριμώχνεις, σε ζουλάς, σε πιέζεις, σε περιορίζεις, μέχρι να καταφέρεις να χωρέσεις με χαμόγελο εκεί όπου είσαι!

Όμως θέλω να σου πω ότι αυτό που ζούμε δεν είναι “κανονικό”!

Όχι δεν είναι μία φυσιολογική κατάσταση με τη διαφορά ότι μένουμε σπίτι!

Όχι δεν είναι κανονικό αυτό που ζούμε.

Παλεύουμε άλλοι εύκολα κι άλλοι πιο δύσκολα να κρατήσουμε μία κανονικότητα μέσα σε αυτό το στένεμα που ζούμε. Προσπαθούμε να βρούμε ένα πρόγραμμα και ψήγματα από την προηγούμενη ζωή μας, να δημιουργήσουμε πυλώνες μέσα στην “κοινωνική απομόνωση”.

Όμως αυτό που ζούμε δεν είναι κανονικό!


Διαβάστε σχετικά: Κορωνοϊός: Γιατί το να κρατάμε ημερολόγιο μπορεί να μας βοηθήσει σε μια καραντίνα;


Είναι μία κρίση με πολλές απώλειες μικρές ή μεγαλύτερες σε όλα τα επίπεδα, παγκόσμια, εθνικά ή προσωπικά. Χάνουμε πολλά κάθε μέρα.

Χάνουμε την κοινωνική μας ζωή, την δουλειά μας, ή ένα μέρος της, το να δούμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, τις δραστηριότητες που μας γεμίζουν, κι αυτές που μας ψυχαγωγούν. Χάνουμε ακόμα και μέρος της άμυνας μας.

Χάνουμε την ασφάλεια μας, χάνουμε την ηρεμία μας, χάνουμε το κέντρο μας, την ισορροπία μας, τον χρόνο μας, την άνοιξη έξω, τη φύση, τις δυνατότητες ταξιδιού....

είναι ένα διάστημα γεμάτο απώλειες, κάποιες προσωρινές και άλλες πιο μόνιμες.

Όχι δεν θέλω να σε αγχώσω.

Αυτό που θέλω είναι να σου πω ότι αυτό που νιώθεις είναι φυσιολογικό. Αυτή η καθίζηση, αυτή η δυσφορία, αυτή η μη όρεξη που μπορεί να αισθάνεσαι είναι φυσιολογική.

Αυτό που δεν ξέρεις τι να κάνεις, ή πως να είσαι δημιουργικός, ναι είναι φυσιολογικό!

Αυτό που αναρωτιέσαι πως οι άλλοι γύρω σου τα καταφέρνουν τόσο καλά και νιώθεις σαν τρελός, είναι φυσιολογικό. Δεν είσαι τρελός. Ούτε οι άλλοι τα καταφέρνουν τόσο καλά! Και δεν πειράζει...

Αυτό που ζούμε είναι ένα κοινωνικό πένθος.

Ο καθένας με τον δικό του τρόπο και στον δικό του χρόνο επεξεργάζεται τις απώλειες ή τις αλλαγές στη ζωή του, όμως όλοι περισσότερο ή λιγότερο αυτόν τον καιρό πενθούμε.

Δεν μπορείς να έχεις την ίδια συγκέντρωση μέσα σε ένα συλλογικό πένθος, ή την ίδια αποδοτικότητα στη δουλειά σου ας πούμε. Μπορεί να σου παίρνει περισσότερη ώρα να συγκεντρωθείς, μέσα σε αυτές τις συνθήκες.

Μπορεί να μην μπορείς να διαβάζεις βιβλία όπως φανταζόσουν ότι θα έκανες αν είχες ελεύθερο χρόνο. Ναι έχεις ελεύθερο χρόνο αλλά δεν το διάλεξες εσύ, σου επιβλήθηκε λόγω συνθηκών. Δεν είναι το ίδιο.

Ότι κι αν νιώθεις αυτό τον καιρό είναι ανθρώπινο, και φυσιολογικό, και αρμόζει στην περίσταση.

Αυτή η περίσταση όπως και πολλά πράγματα στη ζωή, δεν έχουν εγχειρίδιο χρήσης, ούτε οδηγίες για κατάλληλα συναισθήματα. Αυτό που νιώθεις είναι αυτό που νιώθεις και είναι εκεί για κάποιο λόγο. Δεν ήρθε τυχαία, δεν ήρθε μόνο να σε ενοχλήσει, δεν είναι λάθος.

Είναι μέρος της κατάστασης, είναι ένας τρόπος σου να την αντιμετωπίσεις, είναι η προσπάθεια του οργανισμού σου να ανταπεξέλθει σε αυτό που ζει.

Αν νιώθεις θυμό είναι επειδή οι ανάγκες σου δεν ικανοποιούνται, τα όρια σου καταπατούνται. Αν νιώθεις άγχος είναι επειδή αισθάνεσαι ότι απειλείσαι από κάτι. Αν νιώθεις φόβο είναι επειδή αισθάνεσαι να βρίσκεσαι σε κίνδυνο ή μπροστά σε μία άγνωστη κατάσταση. Αν νιώθεις λύπη είναι επειδή κάτι στερείσαι ή κάτι χάνεις.

Κάθε συναίσθημα είναι πολύτιμο και εξυπηρετεί ένα σκοπό μέσα μας, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι. Έχει κάποιο λόγο να υπάρχει.

Δώσε του τον χώρο που χρειάζεται να σου πει αυτό που θέλει να σου πει. Δώσε του τον χώρο που θέλει να εκφραστεί και να σου μιλήσει. Κοίταξε το. Άκουσε το. Δες το.

Δώσε στον εαυτό σου τον χρόνο να επεξεργαστεί αυτά που νιώθει, να βρει τα πατήματα του μέσα σε αυτήν την κατάσταση.

Προσπάθησε να μην σε συγκρίνεις με άλλους, ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο και τον δικό του τρόπο.

Δοκίμασε να μην σε κρίνεις αν δεν είσαι το ίδιο αποδοτικός. Αντίθετα, προσπάθησε να σε καταλάβεις, να δεις γιατί συμβαίνει αυτό.

Μείνε όσο μπορείς στο τώρα, σκέψου μέχρι αύριο και πάρε αυτό το διάστημα βήμα βήμα. Είμαστε σε μία άγνωστη κατάσταση όπου όλα είναι ρευστά. Το μόνο που μπορούμε να ορίσουμε είναι το σήμερα και το πολύ κοντινό μέλλον. Μείνε σε αυτό. Κράτα το μυαλό σου εδώ. Όταν περιπλανιέται σε σενάρια, φέρτο ευγενικά πίσω στο παρόν, μην το μαλώνεις.

Παρατήρησε την αναπνοή σου και δώσε της χρόνο, άκουσε την, γνώρισε την.

Όμως ταυτόχρονα, μην σε αφήνεις στην μοίρα σου, μην σε παρατάς στον καναπέ με αυτά που νιώθεις. Θέλεις φροντίδα, θες αγάπη και αποδοχή! Ακόμα περισσότερο από πριν!


Διαβάστε σχετικά: Μια αλλιώτικη άνοιξη με ελπίδα τις αξίες μας


Κοίταξε τον εαυτό σου εκεί όπου είναι, με όσα νιώθει και αναρωτήσου:

τι χρειάζεται; τι ανάγκη έχει;

τον καταλαβαίνω; τον αποδέχομαι;

τι θα του έλεγα;

τι θα βοηθούσε;

Μάθε να σε φροντίζεις εκεί όπου είσαι. Μείνει με ότι έχεις, μην απαιτείς περισσότερα. Μείνει με όσα έχεις μέχρι να έρθει η στιγμή για το επόμενο βήμα. Μείνε εκεί, χωρίς απαίτηση, χωρίς κριτική. Παρατήρησε, αφουγκράσου, κοίτα, μείνε με τον εαυτό σου.

Ζήτα βοήθεια αν την χρειάζεσαι. Μην ντρέπεσαι και μην την φοβάσαι. Είναι δύσκολη περίοδος για όλους.

Φαίνεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα αυτόν τον καιρό στη ζωή σου, σαν να είναι όλα φλατ, χωρίς διακυμάνσεις, όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Συμβαίνουν πάρα πολλά μέσα σου και ο εαυτός σου σε χρειάζεται!

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...