Στο τρέχον τεύχος "Psychotherapy and Psychosomatics", καταγράφεται μια μελέτη από Έλληνες ερευνητές που διερευνά το ρόλο της αυτοεκτίμησης και της κοινωνικής προσαρμογής σε παιδιά και εφήβους. Και οι δύο αυτές διαστάσεις έχουν βρεθεί, ότι επιτρέπουν στους νέους να αντιμετωπίσουν επαρκώς αγχωτικές καταστάσεις της ζωής και να λειτουργούν ως παράγοντες προστασίας ενάντια στην κατάθλιψη.
Η μία θεραπευτική μέθοδος διεξήχθη σε μια περίοδο 9 μηνών, σε 72 θεραπευόμενους ηλικίας 9-15 ετών και αποτελούνταν από 8-14 εβδομαδιαίες συνεδρίες 90 λεπτών μέσα από την οικογενειακή θεραπεία (Family Therapy), με έμφαση στην οικογενειακή δυσλειτουργία, αλλά χωρίς ιδιαίτερη προσοχή στις ανεπίλυτες ενδοψυχικές συγκρούσεις και την πρώιμη παιδική ηλικία και η άλλη μέσα σε 16-30 εβδομαδιαίες συνεδρίες 50 λεπτών, εστιασμένης ατομικής ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπείας (Psychoanalytic Psychotherapy), με έμφαση στις διαπροσωπικές σχέσεις, στο καθημερινό στρες και στις δυσλειτουργικές προσκολλήσεις, με επιπρόσθετες γονεϊκές συνεδρίες (μία ανά δύο συνεδρίες με το παιδί), επικεντρωμένες στις ίδιες περιοχές, από έναν ξεχωριστό θεραπευτή.
Τα αποτελέσματα και στις δύο συνθήκες, έδειξαν μία σημαντική βελτίωση σε καταθλιπτικά συμπτώματα. Επίσης, οι δύσκολες περιπτώσεις ήταν εκείνες που επωφελήθηκαν περισσότερο από τις δύο θεραπείες, προχωρώντας στις λιγότερο επιβαρυμένες περιπτώσεις όσον αφορά στα συμπεράσματα στην κοινωνική προσαρμογή και την αυτοεκτίμηση κατά την μετέπειτα παρακολούθηση. Τα ευρήματα αυτά μπορεί να αντανακλούν το σημαντικό ρόλο της αυτοεκτίμησης και της κοινωνικής προσαρμογής, κατά τη διάρκεια της κατάθλιψης στα παιδιά με χρόνιο στρες. Και οι δύο διαστάσεις μπορούν να επιτρέψουν την αντιμετώπιση ενός αγχωτικού περιβάλλοντος, όπως η γονική ψυχοπαθολογία, η κακοποίηση των παιδιών, οι οικογενειακές συγκρούσεις, η έλλειψη γονικής ζεστασιάς, στοργής και υποστήριξης.
Επιπλέον, η αυτοεκτίμηση και η κοινωνική προσαρμογή, δύνανται να ρυθμίζουν τις καρδιοαγγειακές (π.χ. καρδιακός ρυθμός και μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού) και φλεγμονώδεις απαντήσεις στο στρες, προστατεύοντας έτσι το άτομο από την κατάθλιψη. Ωστόσο, το γεγονός ότι προέκυψε μία μεγάλη διακύμανση στον αριθμό των συνεδριών (8-14 για FT έναντι 16-30 για PP) εγείρει ορισμένες ανησυχίες σχετικά με τη σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας των δύο θεραπειών. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να ενσωματωθούν για μελλοντική έρευνα σε συγκριτικές μελέτες αποτελεσματικότητας των δύο θεραπευτικών μεθόδων με προτεινόμενες ψυχολογικές θεραπείες για την κατάθλιψη στη νεολαία όπως η γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία και η διαπροσωπική ψυχοθεραπεία.
Πηγή: Kolaitis G, Giannakopoulos G, Tomaras V, Christogiorgos S, Pomini V, Layiou-Lignos E, Tzavara C, Rhode M, Miles G, Joffe I, Trowell J, Tsiantis J. "Self-Esteem and Social Adjustment in Depressed Youths: A Randomized Trial Comparing Psychodynamic Psychotherapy and Family Therapy." Psychother Psychosom 2014;83:249-251
