Όσα έχουμε ζήσει έχουν αποτυπωθεί πάνω στο σώμα μας. Χαρές, λύπες, καυγάδες, έρωτες, χωρισμοί, θάνατοι...Έχουν αφήσει ένα αποτύπωμα πάνω μας, μέσα μας. Οι μνήμες που υπάρχουν αποθηκευμένες, οι εμπειρίες μας, όλα κατοικούν στο σώμα μας.
«Το σπίτι μας το κουβαλάμε επίσης στο ίδιο μας το σώμα,
που είναι σαν μουσείο, η βιβλιοθήκη όλων όσα έχουν συμβεί,
αλλά και όλων όσα μπορούν να συμβούν»
Άκραμ Καν
Χορευτής
Πρόσφατα έτυχε να ακούσω αυτή τη φράση από δυο διαφορετικούς ανθρώπους. Μου άρεσε πάρα πολύ και με έκανε να σκεφτώ τι σημαίνει αυτό πρακτικά, αλλά και να το νιώσω, να αισθανθώ αυτή τη ζεστασιά και τη σημαντικότητα του σπιτιού μου.
Από την ώρα που γεννιόμαστε, φεύγουμε από ένα σπίτι (τη μήτρα) και όλη μας τη ζωή κατοικούμε στο δικό μας σπίτι που είναι το σώμα μας, έως ότου πεθάνουμε. Αρχικά δε ξέρουμε, αλλά ούτε και μπορούμε να φροντίσουμε μόνοι μας αυτό το σπίτι, χρειάζεται να μας διδάξουν και στη συνέχεια να προβληματιστούμε και να διερωτηθούμε αν όσα μας έμαθαν μας αρκούν ή θέλουμε να τα εμπλουτίσουμε.
Το σώμα μας αισθάνεται όλα τα συναισθήματα και αρκετές φορές τα σωματοποιεί. Το σώμα μας γεμίζει με τροφή και υγρά, το σώμα μας αισθάνεται όλες τις αισθήσεις. Το σώμα μας αναπνέει. Πόσο τελικά αξία δίνουμε σε όλα αυτά;
Όσα έχουμε ζήσει έχουν αποτυπωθεί πάνω στο σώμα μας. Χαρές, λύπες, καυγάδες, έρωτες, χωρισμοί, θάνατοι...Έχουν αφήσει ένα αποτύπωμα πάνω μας, μέσα μας. Οι μνήμες που υπάρχουν αποθηκευμένες, οι εμπειρίες μας, όλα κατοικούν στο σώμα μας. Αν είμαστε πολύ παρατηρητικοί μπορούμε να καταλάβουμε τα σημάδια που μας δίνει το σώμα μας, αρκεί να το ακούμε και να του δίνουμε σημασία. Η καρδιά μας χτυπά πιο γοργά, όταν αγχωνόμαστε, αλλά και όταν χαιρόμαστε.
Διαβάστε σχετικά: Φροντίζοντας τον εαυτό: από την αυτοφροντίδα στις σχέσεις φροντίδας
Τα χέρια μας ιδρώνουν όταν φοβόμαστε. Έχουμε πονοκέφαλο όταν πιεζόμαστε. Νοιώθουμε φτερούγισμα στο στομάχι από την λαχτάρα, αλλά και την ανυπομονησία και πόσα ακόμα που ο καθένας αισθάνεται σε διάφορες περιστάσεις. Για τον καθένα είναι ξεχωριστά, εφόσον είμαστε μοναδικοί. Όμως αν παρατηρούμε προσεχτικά το σώμα μας μαθαίνουμε να αντιλαμβανόμαστε πότε αισθανόμαστε το καθετί και τότε είμαστε πιο κοντά στον εαυτό μας, στο κέντρο μας.
Όπως όλα τα σπίτια, έτσι και το σώμα μας χρειάζεται φροντίδα, για να μπορέσει να είναι λειτουργικό, ζεστό, ευχάριστο και φιλόξενο. Πως τρεφόμαστε, αν κινούμαστε αρκετά, αν φροντίζουμε την υγεία μας, όλα αυτά είναι διαδικασίες και δείγματα του πόσο νοιαζόμαστε για το σώμα μας. Όταν κάτι χαλάει ή δεν λειτουργεί στο σπίτι μας το επισκευάζουμε και αν δεν το κάνουμε σιγά – σιγά θα υπάρξει ολοκληρωτική φθορά.
Αν είμαστε τυχεροί η βλάβη θα φτιαχτεί, αν όχι τότε θα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Μερικές φορές οι βλάβες είναι τόσο σοβαρές που χρειάζεται κατεδάφιση και χτίσιμο από την αρχή. Τις κατεδαφίσεις τις αποκαλώ ριζικές αλλαγές, πονάνε πολύ, ίσως είναι τρομαχτικές σε κάποιες περιπτώσεις, είναι όμως απαραίτητες για να συνεχίσουμε να ζούμε και όχι απλά να επιβιώνουμε.
Άλλες φορές τα σπίτια είναι παλιά, μας τα άφησαν κληρονομιά οι γονείς, οι συγγενείς και ίσως τότε χρειαστεί να κάνουμε ανακαίνιση, να βάλουμε νέα υλικά, τα δικά μας, ώστε να αισθανόμαστε οικεία, να μην τριγυρνούν «φαντάσματα» του παρελθόντος.
Πολλές φορές η ανακαίνιση, μπορεί να πάρει πολύ καιρό και να είναι κουραστική, άλλες φορές να είναι κάπως άβολη γιατί είχαμε συνηθίσει στο παλιό σπίτι. Σίγουρα χρειαζόμαστε χρόνο να προσαρμοστούμε, χρειάζεται να μπουν νέοι άνθρωποι, να ακουστούν γέλια, μουσικές, να παιχτούν παιχνίδια, να πάρει νέα ζωή, αυτό το σπίτι, το δικό μας σπίτι.
Εκτός από όσα έχουν αποτυπωθεί στο σώμα μας στο παρελθόν, υπάρχει και το μέλλον, όσα θέλουμε και επιθυμούμε να ζήσουμε στο μέλλον. Πόσο έτοιμο και φροντισμένο, είναι λοιπόν αυτό το σώμα για να τα δεχτεί και να τα καλωσορίσει;
Ίσως χρειάζεται που και που να αναρωτιόμαστε και να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας, την αξία και σημασία που έχει το σώμα μας. Ίσως χρειάζονται στιγμές χαλάρωσης και ανάπαυλας, μέσα στους καθημερινούς απαιτητικούς ρυθμούς, ώστε να έρθουμε πιο κοντά με εμάς, να κοντοσταθούμε και να πάρουμε μια βαθιά ανάσα. Να αισθανθούμε κάθε μέρος του σώματός μας ξεχωριστά, αλλά και την ολότητα της ύπαρξης μας.
