Πώς ορίζεται η ψυχοπαθολογία;

Πώς ορίζεται η ψυχοπαθολογία;

Γιώργος Πανταζόπουλος
πίνακας που απεικονίζει έναν άνδρα με μούσι και σκυμμένο κεφάλι με λευκό πουκάμισο

Με τον όρο ψυχοπαθολογία αναφερόμαστε όχι μόνο στις ίδιες τις ψυχικές διαταραχές, δηλαδή, στην περιγραφή της εκδήλωσης της παθολογικής συμπεριφοράς, αλλά και στην επιστημονική μελέτη των διαταραχών αυτών ως προς τις πιθανές αιτίες και τα συμπτώματα που εμφανίζουν.


Με επίκεντρο την μελέτη του ανθρώπινου ψυχισμού, ο οποίος εκδηλώνεται μέσω της συμπεριφοράς του ανθρώπου, η ψυχοπαθολογία προσπαθεί να αποσαφηνίσει και να επισημάνει την παθολογική συμπεριφορά. Ο ορισμός της ψυχοπαθολογίας φέρει ποικίλους προβληματισμούς και βασίζεται σε έναν συνδυασμό κριτηρίων.

Η διάκριση ανάμεσα στο ψυχοπαθολογικό και μη ψυχοπαθολογικό, δεν είναι πάντοτε εύκολη υπόθεση καθώς η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του φυσιολογικού και μη για κάποιους είναι αφηρημένη και τοποθετείται δύσκολα. Η παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, η μη συνηθισμένη συμπεριφορά, δεν σημαίνει απαραίτητα οτι είναι και παθολογική όπως και το αντίστροφο. Η συμπεριφορά που παρατηρείται σε μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν είναι πάντοτε αποδεκτή ή μη παθολογική.

Ανάλογα με τις συνέπειες που έχει ως αποτέλεσμα, μπορεί να αφορά θετικά ή αρνητικά στοιχεία του ατόμου. Για παράδειγμα, μπορεί να διευκολύνει ή να δυσκολεύει το άτομο στην καθημερινή του ζωή ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται, να ελκύει ή να απωθεί άτομα από το περιβάλλον του, να το κάνει περισσότερο ή λιγότερο λειτουργικό και παραγωγικό, να συμβάλλει περισσότερο ή λιγότερο στην προσαρμογή του προκειμένου να ανταποκριθεί στις εκάστοτε κοινωνικές απαιτήσεις.

Επιπρόσθετα, εκτός από το αποτέλεσμα της συμπεριφοράς για το ίδιο το άτομο, λαμβάνεται υπόψη και η  αιτιολογία της καθώς και η επίδρασή της στο περιβάλλον του. Ο λόγος είναι ότι η παθολογική συμπεριφορά του ατόμου μπορεί να έχει τις ρίζες της σε κάποιες βαθύτερες, ενδόμυχες συγκρούσεις και πιέσεις. Οι συγκρούσεις αυτές ενδεχομένως να δημιουργήσουν ένα έντονο αίσθημα δυσφορίας στο ίδιο το άτομο με αποτέλεσμα να στραφεί είτε εναντίον του ίδιου του του εαυτού, είτε εναντίον του περιβάλλοντός του.

Λαμβάνεται δηλαδή υπόψη, η υποκειμενική αίσθηση του ατόμου σε σχέση με την αντίδρασή του, εάν το άτομο αποτελεί αντικειμενικό κίνδυνο για το ίδιο ή τους άλλους καθώς και το εάν και κατά πόσο μπορεί να συμμορφωθεί στους εκάστοτε κοινωνικούς κανόνες. Η παθολογική ή μη παθολογική  συμπεριφορά λοιπόν, ορίζεται βάσει των αποτελεσμάτων και των συνεπειών αυτής, τόσο στο περιβάλλον του ατόμου αλλά και στο ίδιο το άτομο. Ο προσδιορισμός της γίνεται με δυσκολία και απαιτεί έναν συνδυασμό κριτηρίων και συνυπολογισμό παραγόντων.

Για την καλύτερη διευκόλυνση των ειδικών ψυχικής υγείας, τη διάγνωση και την αντιμετώπιση των ποικίλων διαταραχών συμπεριφοράς, χρησιμοποιούνται παγκοσμίως δυο βασικά σχήματα ταξινόμισης. Το ICD-10 (International Classification of Diseases) και το DSM-V (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders). Το ICD-10 αποτελεί την 10η αναθεωρημένη έκδοση της Διεθνούς Στατιστικής Ταξινόμησης Νοσημάτων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας.

Πρόκειται για μια κωδικοποιημένη λίστα νοσημάτων από τον  Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η οποία ξεκίνησε το 1983 και ολοκληρώθηκε το 1992. Περιλαμβάνει μια λίστα ασθενειών, συμπτωμάτων, παθολογικών ευρημάτων, κοινωνικών συνθηκών και εξωτερικών αιτιών των τραυματισμών ή ασθενειών. Περιέχει περισσότερους από 14,400 κωδικούς και επιτρέπει την ανίχνευση πολλών νέων διαγνώσεων. Σκοπός της ταξινόμησης είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη ανάλυση και επεξεργασία των ιατρικών διαγνώσεων παγκοσμίως.

Το DSM-V είναι η 5η έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, (APA). Δημοσιεύθηκε στις 18 Μαΐου του 2013, αντικαθιστώντας το DSM - IV – TR και περιλαμβάνει μια ποικιλία νέων ταξινομήσεων. Χρησιμοποιείται ως διαγνωστικό εργαλείο και μπορεί κανείς να βρει σε αυτό συστάσεις θεραπείας.

Ετικέτες: DSM, ψυχοπαθολογία
Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...