Οι άνθρωποι που διακατέχονται από άγχος, πιστεύουν ότι έχουν ανάγκη περισσότερο προσωπικό χώρο από τους υπόλοιπους, έχουν δείξει έρευνες.
Δημοσιευμένη στο Journal of Neuroscience, η μελέτη προσδίδει φυσικά όρια στο χώρο που περιβάλλει το ανθρώπινο σώμα, που όταν αυτό νιώθει ότι παραβιάζεται, κάνει τα άτομα να νιώθουν άβολα με αυτό. Πραγματοποιημένη από ερευνητές του University College του Λονδίνου, η έρευνα περιελάμβανε μια ομάδα 15 ατόμων μεταξύ των ηλικιών 20 και 37. Από παλιότερες έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι αυτός ο χώρος - γνωστός ως διαπροσωπικός χώρος – ορίζεται σε 20 cm έως 40 cm μακριά από το πρόσωπο.
Ωστόσο, διαπιστώθηκε ότι τα άτομα με αγχώδη χαρακτηριστικά, χρειάζονται ένα μεγαλύτερο διαπροσωπικό χώρο. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα ποικίλων test άγχους σε συνδυασμό με την καταγραφή του "blink reflex" , η οποία δείχνει την αμυντική απόκριση ενός ατόμου σε επικίνδυνες ερεθίσματα σε διάφορες αποστάσεις μακριά από το πρόσωπο. Διαπιστώθηκε ότι τα άτομα με υψηλότερες βαθμολογίες άγχους αντέδρασαν πιο έντονα όταν οι διεγέρσεις ήταν 20 cm μακριά από το πρόσωπο τους.
Ο Δρ Joan Harvery από το Newcastle University, Ψυχολόγος, μέλος του Βρετανικού Συλλόγου Ψυχολογίας, σχολίασε:
Είναι πολύ πιθανό ότι οι άνθρωποι με αγχώδη χαρακτηριστικά, νιώθουν ιδιαίτερα άβολα όταν βρίσκονται άλλοι πολύ κοντά τους, ως εκ τούτου, εκφράζουν την ανάγκη τους για περισσότερο προσωπικό χώρο. Στην πιο κοντινή απόσταση, ο διαπροσωπικός χώρος, είναι μόνο 20 εκατοστά, που στην πραγματικότητα θα έκανε τους περισσότερους ανθρώπους στον πολιτισμό μας να αισθάνονται άβολα, όχι μόνο εκείνους με αγχώδη χαρακτηριστικά, καθώς θα το δούμε ως μια εισβολή του προσωπικού μας χώρου.
Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι προτιμούν περισσότερο προσωπικό χώρο, καθώς πηγαίνουμε πιο βόρεια στην Ευρώπη, έτσι αν στέκεται κανείς κοντά σε κάποιον στις σκανδιναβικές χώρες, θα τον κάνει να αισθάνεται ακόμα πιο άβολα. Ακόμα και στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν είμαστε πολύ πίσω από τις σκανδιναβικές χώρες σε αυτό.
Η έννοια του απαραίτητου προσωπικού χώρου και πόσο κοντά θα επιτρέψουμε στους ανθρώπους να έρθουν κοντά μας, έχει μελετηθεί για δεκαετίες και από αυτό γνωρίζουμε ότι επιτρέπουμε οικειότητα στους στενότερους ανθρώπους μας, οι φίλοι είναι οι επόμενοι που έρχονται πιο κοντά, συνάδελφοι, γείτονες κτλ. λίγο πιο μακριά και τους ανθρώπους που γνωρίζουμε λιγότερο καλά ή αγνώστους ακόμα πιο μακριά.
Αυτές είναι γνωστές ως κοινωνικές αποστάσεις και μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο της συμπεριφοράς μας. Φανταστείτε να πηγαίνετε σε μια συνέντευξη, όπου οι συνεντευκτές κάθονται πολύ μακριά από εσάς, ίσως με ένα μεγάλο γραφείο ή τραπέζι ανάμεσά σας: η κοινωνική απόσταση εδώ είναι μεγάλη και είναι πιθανό η συνέντευξη να πάρει μία πιο επίσημη διαδικασία.
Όμως, μια συνέντευξη που θα διεξαχθεί σε ένα τραπέζι με τα δύο μέρη να κάθονται αρκετά κοντά σε μια γωνία, είναι πιθανό να γίνει αντιληπτή ως πιο φιλική και ανεπίσημη μόνο από την μικρότερη κοινωνική απόσταση, αν και φυσικά πολλά άλλα πράγματα (εκτός από τις δεξιότητες, τις γνώσεις και το αν είστε κατάλληλοι για την θέση εργασίας) επίσης επηρεάζουν, όπως το πώς η συνέντευξη θα εξελιχθεί, το αν εσείς ή εκείνοι θα χαμογελούν ή θα δαγκώνουν τα χείλη τους καθώς και μια ολόκληρη σειρά από μη λεκτικά σήματα.
Έτσι, η κοινωνική απόσταση παίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο ζωής και συνεργασίας μας με άλλους ανθρώπους αλλά και πώς μέσα από αυτήν ερμηνεύουμε τις προθέσεις, τις στάσεις και τις αντιλήψεις τους.
Πηγή: bps.org.uk
Απόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
