Όλο αυτό ξεκίνησε δειλά το μήνα Μάρτιο. Στην αρχή με ένα αίσθημα ανασφάλειας για το τι μέλλει γενέσθαι, αργότερα προσαρμογής, όμως και ελπίδας πως όλο αυτό θα κρατούσε λιγότερο, από ότι εν τέλει κράτησε. Τα σενάρια πολλά επίσημα και ανεπίσημα, διαφορετικά κάθε μέρα, ακόμη και αντικρουόμενα μεταξύ τους.
Εκ των πραγμάτων η καθημερινότητα όλων άλλαξε. Ξαφνικά η καραντίνα έγινε ένας μεγεθυντικός φακός, όπου μπορούσε πλέον κανείς να δει όλες τις καθημερινές πτυχές της ζωής του μεγεθυμένες. Ήταν σαν ξαφνικά να πάγωσε ο χρόνος, δίνοντας τη δυνατότητα στους περισσότερους να δουν, την πραγματική ζωή τους, καθώς και ότι αυτή συμπεριλάμβανε (πρόσωπα, μοναξιά, εναπομείναντες δραστηριότητες). Ήταν σαν μια φωτογραφία στιγμής η οποία περιείχε, τις πιο αυθεντικές πληροφορίες για τον καθέναν.
Μέσα στην καθημερινότητα την οποία ονομάζαμε, φυσιολογική ζωή είχαμε ελάχιστο χρόνο να αφουγκραστούμε και να παρατηρήσουμε τη πραγματική ζωή μας, καθώς και τον εαυτό μας μέσα σ αυτή. Ταυτόχρονα είχαμε στη διάθεση μας, αρκετούς τρόπους διαφυγής και υπεκφυγής, που “βοηθούσαν” να αποπροσανατολίζουμε το βλέμμα μας από την υφιστάμενη ζωή μας.
Η περίοδος της καραντίνας λειτούργησε εκτός από έναν μεγεθυντικό φακό και ως έναν προβολέα ο οποίος φώτισε σκοτεινά σημεία της ζωής μας που για χρόνια ίσως δεν θέλαμε να δούμε και να αντικρίσουμε, όπως σχέσεις που σέρνουμε στον χρόνο, άτομα με τα οποία ζούμε χωρίς ουσιαστική επαφή, συμβατικά, για πρακτικούς ή άλλους λόγους.
Επίσης τέθηκε εκ των πραγμάτων το ερώτημα για πόσο σημαντική εν τέλει είναι η δουλειά μας και πόσο αυτή ουσιαστικά μας γεμίζει. Πόσο τελικά μας έλειψε ή μας βόλεψε η απουσία της; Πέρα από τις χρηματικές απολαβές κατά πόσο μας δίνει στοιχεία τέτοια ώστε να μας γεμίζει και να την αναζητούμε;
Διαβάστε σχετικά: Αλλαγές: εμπόδια ή αναγκαίο «κακό» για μια «καλύτερη» ζωή;
Επιπλέον πόσο σημαντικές για μας, είναι οι φιλικές ή κοινωνικές μας σχέσεις ή τελικά κατά πόσο είναι σχέσεις συμβατικές και επιφανειακές;
Αν κάτι μας έδειξε η καραντίνα τελικά, είναι, το τι τελικά υπάρχει στη ζωή μας και το τι μας λείπει ώστε να αισθανόμαστε όσο το δυνατόν πιο πλήρεις και χαρούμενοι. Τι είναι σημαντικό και αναγκαίο για μας και τι όχι. Τι είναι σπουδαίο και τι είναι λιγότερο σπουδαίο απ ότι ως τώρα νομίζαμε.
Κι επίσης μας έδειξε πως δεν έχουμε τόσο χρόνο διαθέσιμο όσο νομίζουμε μπροστά μας προκειμένου για να ζήσουμε την ζωή που πραγματικά επιθυμούμε και θέλουμε Η ζωή είναι το τώρα και είναι κρίμα να το σπαταλάμε με λάθος τρόπο και ακατάλληλους ανθρώπους, απλά περιμένοντας παθητικά ένα διαφορετικό καλύτερο αύριο να ξημερώσει για μας.
Όλα αυτά που τελικά λάβαμε, ήταν ένα σημαντικό σύνολο πληροφοριών για τη ζωή μας, που άλλες από αυτές γνωρίζαμε κι άλλες απλά τις συνειδητοποιήσαμε.
Ο καθένας από μας, σύμφωνα με τις ανάγκες του, θα κρίνει, για το πώς και αν θα αξιοποιήσει από εδώ και πέρα, αυτά που συνειδητοποίησε, είδε και κατάλαβε τις μέρες της καραντίνας. Καθώς και τι είδους αλλαγές πιθανόν θα μπορούσε να κάνει, προκειμένου να μην αφήσει από εδώ και πέρα την ζωή του, τα όνειρα, τα θέλω του σε επ άπειρον σε καραντίνα..
