Ποιοι από τους φίλους σας πιστεύετε ότι είναι καλύτεροι να κατανοήσουν μία αλλαγή στη συναισθηματική σας διάθεση και να είναι πιο υποστηρικτικοί, οι πιο χαρούμενοι ή οι πιο μελαγχολικοί;
Τα στοιχεία γενικά δείχνουν ότι οι πιο αισιόδοξοι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιαίτερα συναισθητικούς και θα ήταν λογικό να το πιστεύουν, δεδομένου ότι γνωρίζουν περισσότερα άτομα κατά μέσο όρο και τείνουν να σχηματίζουν σχέσεις με ουσία και εμπιστοσύνη. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πιο περίπλοκη. Η νέα έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Yale και συγκεκριμένα την Hillary Devlin, δείχνει ότι τα χαρούμενα άτομα μπορεί να πιστεύουν ότι η ενσυναίσθηση είναι το δυνατό τους κομμάτι αλλά η αυτοπεποίθησή τους μάλλον ξεπερνά την ικανότητά τους.
Η Devlin αξιολόγησε το επίπεδο του χαρακτηριστικού του θετικού συναισθήματος 121 ενηλίκων συμμετεχόντων, ουσιαστικά τη μέση χαρούμενη διάθεση τους από μέρα σε μέρα, και τους ρώτησε πόσο ισχυροί ήταν στην ενσυναίσθηση. Οι πιο χαρούμενοι συμμετέχοντες σε γενικές γραμμές δήλωσαν ότι ήταν καλύτεροι στην ενσυναίσθηση.
Οι συμμετέχοντες μελέτησαν στη συνέχεια το μονόλογο ορισμένων ανθρώπων σε τέσσερα βίντεο όπου μιλούσαν για ένα αυτοβιογραφικό γεγονός. Για κάθε ένα από τα τέσσερα βίντεο (δύο θετικά γεγονότα, δύο αρνητικά) οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν, ανά δευτερόλεπτο, το επίπεδο του αρνητικού ή του θετικού συναισθήματος που νόμιζαν ότι ο ομιλητής ένιωθε εκείνη τη στιγμή.
Οι συμμετέχοντες με την πιο χαρούμενη προσωπικότητα πίστευαν ότι η ακρίβειά τους σε αυτή την εργασία, θα είναι υψηλότερη από ό,τι των άλλων. Ωστόσο, οι ομιλητές είχαν διεξάγει την ίδια διαδικασία αξιολόγησης στα δικά τους βίντεο και αυτό απέδειξε ότι οι πιο χαρούμενοι συμμετέχοντες δεν ήταν πιο κοντά στα πραγματικά συναισθήματα από ό,τι οι πιο μελαγχολικοί συμμετέχοντες. Στην πραγματικότητα, οι χαρούμενοι συμμετέχοντες βρήκαν πιο δύσκολο να κρίνουν το συναισθηματικό τόνο ενός ιδιαίτερα αρνητικού μονόλογου, στην οποία ένας ομιλητής περιέγραφε το θάνατο του γονέα του.
Υπήρχε όμως και ένα θετικό σημείο για τους χαρούμενους συμμετέχοντες: ήταν οριακά πιο ακριβείς στα δύο θετικά βίντεο και ιδιαίτερα στον εντοπισμό ανοδικών μεταβολών στα συναισθήματα των ομιλητών, όπως για παράδειγμα ότι η ευτυχία τους παρουσίασε μία ελαφριά άνοδο. Αυτό αυξάνει την πιθανότητα ότι οι χαρούμενοι άνθρωποι μπορεί να είναι πιο ευαίσθητοι σε συναισθηματικές μεταβολές που ταιριάζουν με τη δική τους διάθεση. Αλλά γενικότερα, η υψηλή εμπιστοσύνη τους στη δική τους ενσυναίσθηση φαίνεται αβάσιμη και μπορεί να δυσκολευτούν να κατανοήσουν τη συναισθηματική πτώση κάποιου ανθρώπου.
Στην ψυχολογική έρευνα, οι μετρήσεις της ενσυναίσθησης προέρχονται συχνά με βάση τις εκτιμήσεις των συμμετεχόντων από τον εαυτό τους, οπότε αυτή η νέα μελέτη προτείνει οι ερευνητές να γνωρίζουν ότι τέτοιες πεποιθήσεις δεν μπορούν να εντοπίσουν την πραγματικότητα. Για τους υπόλοιπους από εμάς, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι δεν χρειάζεται να αναζητούμε έναν χαρούμενο άνθρωπο για να μας καταλάβει. Τις περισσότερες φορές, οι μελαγχολικοί είναι εκείνοι που δείχνουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση.
Πηγή: Plosone.org
