PsychologyNow Team

Οι σημερινοί νέοι δεν είναι τόσο αισιόδοξοι όσο πιστεύουμε

Οι σημερινοί νέοι δεν είναι τόσο αισιόδοξοι όσο πιστεύουμε

PsychologyNow Team
νέα γυναίκα δεν είναι τόσο αισιόδοξη όσο πιστεύουμε
Image credit: Priscilla Du Preez / unsplash.com

Οι νέοι σήμερα αρχίζουν να χάνουν την αισιοδοξία τους.


Υπάρχει μια κοινώς αποδεκτή αντίληψη ότι οι νέοι άνθρωποι είναι πιο αισιόδοξοι για το μέλλον από κάθε άλλη ηλικιακή ομάδα. Μπορεί να το έχετε ακούσει να αναφέρεται, είτε με θετική είτε με αρνητική χροιά, ως «νεανική αισιοδοξία».

Ωστόσο, όντως ισχύει αυτό; Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Research and Personality, η αισιοδοξία συνεχίζει να αναπτύσσεται και μετά την περίοδο της νιότης, ενώ αρχίζει να μειώνεται στο μεταγενέστερο στάδιο της ζωής.

Η ομάδα ενδιαφέρθηκε να διερευνήσει το τρόπο με τον οποίο η αισιοδοξία αλλάζει ανάλογα με την ηλικία και πώς τα γεγονότα ζωής μπορεί να επηρεάσουν αυτή την εξέλιξη. Συνέλεξαν δεδομένα από τρεις διαχρονικές μελέτες στις οποίες είχαν συμμετάσχει άνθρωποι ηλικίας 16 έως 101 χρόνων: μία μελέτη από την Ολλανδία (με 10.045 συμμετέχοντες), μία από τη Γερμανία (με 42.691 συμμετέχοντες) και μία από τις Ηνωμένες Πολιτείες (με 22.150 συμμετέχοντες).

Στην ολλανδική και την αμερικανική μελέτη η αισιοδοξία καταγράφηκε χρησιμοποιώντας μια αξιολόγηση έξι ερωτήσεων, όπου οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν κατά πόσο συμφωνούσαν με δηλώσεις, όπως οι ακόλουθες: Περιμένω περισσότερα καλά πράγματα να συμβούν ή Σπάνια περιμένω να συμβούν καλά πράγματα. Στην Γερμανία, οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν πόσο αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι ήταν για το μέλλον, σε μια κλίμακα από το 1 έως το 4.

Η ομάδα, επίσης εξέτασε δεκαέξι γεγονότα ζωής που αφορούν στα παιδιά (όπως η γέννηση ενός παιδιού ή η αποχώρηση του παιδιού από το σπίτι), τις σχέσεις (όπως ο γάμος ή το διαζύγιο), τους γονείς (όπως η απώλεια ενός γονέα), την αλλαγή κατοικίας, την υγεία και την εργασία (όπως η εύρεση εργασίας για πρώτη φορά ή η συνταξιοδότηση). Στη συνέχεια, η ομάδα μέτρησε την απόκλιση της αξιολόγησης της αισιοδοξίας, από το 2006 έως το 2016, αντιστοιχώντας τη στα παραπάνω γεγονότα ζωής.


Διαβάστε σχετικά: Τελικά πόσο ευτυχισμένοι είμαστε;


Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η «νεανική αισιοδοξία» δεν είναι μια τόσο βάσιμη θέση όσο υποθέτουμε, καθώς στην πραγματικότητα, οι νεαροί ενήλικες επέδειξαν χαμηλότερα επίπεδα αισιοδοξίας από ό, τι τα άτομα μέσης ηλικίας.

Το επίπεδο θετικότητας παρέμεινε σταθερό κατά τα μεταγενέστερα ηλικιακά στάδια, ενώ στην τρίτη ηλικία η αισιοδοξία άρχισε να μειώνεται. Το ίδιο ίσχυσε και για την απαισιοδοξία, η οποία παρουσίαζε τα υψηλότερα επίπεδα σε ηλικιωμένους ενώ παρουσίασε απότομη μείωση σε νεαρούς ενήλικες που πλησίαζαν στη μέση ηλικία.

Αυτό το εύρημα μπορεί να μην ταιριάζει με τις εικασίες μας για την αισιοδοξία, ωστόσο το γεγονός ότι αυτή αυξάνεται κατά τη μέση ηλικία, κάνει νόημα. Καθώς μεγαλώνουμε, βιώνουμε ολοένα και περισσότερες εμπειρίες επιτυχίας, είτε στην καριέρα ή στην προσωπική ζωή μας. Είναι πιο πιθανό να γνωρίζουμε τι θέλουμε από τη ζωή και μπορεί επίσης να αισθανόμαστε ότι έχουμε τον έλεγχο του μέλλοντος μας και γι’ αυτό και νιώθουμε περισσότερο αισιόδοξοι.

Αυτό το μοτίβο, ωστόσο, ήταν διαφορετικό στο γερμανικό δείγμα, όπου οι νεαροί ενήλικες ήταν πιο αισιόδοξοι από τους μεσήλικες ομολόγους τους. Η ερευνητική ομάδα θεωρεί ότι αυτό μπορεί να οφείλεται σε κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές διαγενεακού χαρακτήρα που απαντώνται συγκεκριμένα στην Γερμανία.

Όπως ήταν αναμενόμενο, κάποιες φορές η αισιοδοξία συσχετιζόταν με θετικά γεγονότα ενώ η απαισιοδοξία με αρνητικά γεγονότα. Εάν, για παράδειγμα, κάποιος έχει βιώσει μια χρόνια ασθένεια, ανεργία ή απώλεια, είναι λογικό να έχει λιγότερη ελπίδα για το μέλλον. Ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν ήταν συνεπή μεταξύ των δειγμάτων. Για παράδειγμα, σε κάποιες περιπτώσεις, οι αρνητικές αλλαγές στην υγεία συσχετίζονταν με υψηλότερα επίπεδα αισιοδοξίας.

Αυτά τα ασυνεπή αποτελέσματα μπορεί να προέκυψαν επειδή τα γεγονότα ζωής ήταν απλά κατηγοριοποιημένα είτε ως «συνέβη» ή «δεν συνέβη», γεγονός που μπορεί να μην λαμβάνει υπόψη τις μικροδιαφορές αναφορικά με το πώς οι άνθρωποι βιώνουν τα γεγονότα ζωής.

Ένας χωρισμός, για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα θετικό γεγονός ζωής, για κάποιον που ζει σε μια δυστυχισμένη σχέση. Παρομοίως, η αποχώρηση από το πατρικό σπίτι, μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο συναισθηματικά σημαντική, ανάλογα με τον άνθρωπο και το πλαίσιο. Μελλοντικές έρευνες θα μπορούσαν να διερευνήσουν την κατηγοριοποίηση των γεγονότων ζωής με πιο διεξοδικό τρόπο.

Βάζοντας στην άκρη τους περιορισμούς, τα αποτελέσματα όντως δείχνουν ότι οι άνθρωποι τείνουν να είναι αρκετά αισιόδοξοι στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, αυτή η ανθεκτικότητα είναι μια ευχάριστη σκέψη. Συχνά πιστεύουμε ότι οι στενόχωρες ή τραγικές καταστάσεις που συμβαίνουν στη ζωή μας, μάς αλλάζουν ολοκληρωτικά. Όμως, οι άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με μια ασθένεια ή που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κρίση, ακόμα αισθάνονται θετικοί για το μέλλον και για το τι τους επιφυλάσσει η ζωή.


Mar Tom
Απόδοση: Μαρία Τομπουλίδη - Φοιτήτρια Ψυχολογίας

Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή

 

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Βρείτε μας στα...