Ας σταματήσουμε να κυνηγάμε την ευτυχία και ας αποδεχθούμε τη ζωή στην ολότητά της.
Ο εγκέφαλός μας δεν ξέρει πώς να είναι ευτυχισμένος, ούτε καν ευχαριστημένος. Απλά δεν έχει τις γενετικές οδηγίες για την εκτέλεση αυτού του έργου. Ξέρει πώς να κάνει ένα εκατομμύριο άλλα λιγότερο σημαντικά πράγματα, από τη σύνταξη μιας επιστολής έως τη διατήρηση της ισορροπίας μας, από το να εκτιμήσει τη μουσική του Μπαχ έως το να μυρίσει ένα τριαντάφυλλο, αλλά αν ζητήσετε από τον εγκέφαλο να είναι ευτυχισμένος, απλώς δεν ξέρει πώς να ανταποκριθεί.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο γενετικός κώδικας που φέρουμε στα χρωμοσώματά μας, ο οποίος είναι προϊόν χιλιάδων ετών εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής, αφορά μόνο την επιβίωση και την αναπαραγωγή. Αυτό το έχουμε κοινό με κάθε άλλο πλάσμα στον φυσικό κόσμο.
Η ευτυχία δεν έχει απαραιτήτως κάποια σχέση με την επιβίωση και την αναπαραγωγή, και ως εκ τούτου ανήκει σε διαφορετικό βασίλειο. Στο βασίλειο των αφηρημένων ιδεών και των μύθων. Μπορεί να είμαστε σε θέση να σκεφτόμαστε την ευτυχία, αλλά το μυαλό μας δεν μπορεί να τη νιώσει ως μια διαρκή εμπειρία.
Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν αφήσουμε την ευτυχία ως στόχο ζωής και αποφασίσουμε ότι θα καταλήξουμε σε μια κατάσταση ικανοποίησης, θα συνεχίσουμε να σκοντάφτουμε στο ίδιο εμπόδιο: η φύση δεν θέλει να αισθανόμαστε πάντα πλήρεις και ικανοποιημένοι, πόσο μάλλον χαρούμενοι, καθώς αυτό θα μείωνε την προστασία μας από πιθανές απειλές για την επιβίωσή μας.
Διαβάστε σχετικά: Τα βήματα προς την ευτυχία
Η φευγαλέα φύση της ευτυχίας συγκρίθηκε επίσης με μια ιδιότροπη πεταλούδα, η οποία «όταν την κυνηγάτε, είναι πάντα άπιαστη, αλλά, αν καθίσετε ήσυχα, μπορεί να έρθει επάνω σας», σύμφωνα με τον Αμερικανό μυθιστοριογράφο του 19ου αιώνα Ναθάνιελ Χόθορν.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι σαφές είναι ότι η ευτυχία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, φευγαλέα και ασταθής, με τη μορφή διαλείπουσας χαράς, και ποτέ η σταθερή και γαλήνια Νιρβάνα που μας παρουσιάζουν ορισμένα βιβλία αυτοβοήθειας, στην οποία μπορούμε να έχουμε πρόσβαση ακολουθώντας απλές οδηγίες.
Πολλοί κώδικες ηθικής κηρύττουν μια κατάσταση ενάρετης ψυχολογικής ισορροπίας μέσω της παραίτησης, της αποσύνδεσης και της συγκράτησης της επιθυμίας ως τρόπου επίτευξης της ευτυχίας. Στην πραγματικότητα, αυτές οι στρατηγικές απλώς προσπαθούν να βρουν μια θεραπεία για την έμφυτη αδυναμία μας να απολαύσουμε τη ζωή με συνέπεια, οπότε μπορούμε να βρούμε ανακούφιση στη γνώση ότι η δυστυχία δεν είναι αποτέλεσμα των ηθικών μας αδυναμιών. Είναι σφάλμα του φυσικού μας σχεδιασμού. Είναι στο σχέδιό μας.
Είμαστε προκαθορισμένοι από τον βιολογικό μας σχεδιασμό να βιώνουμε ανάμεικτα και ακατάστατα συναισθήματα, συχνά ταυτόχρονα. Το να θεωρούμε ότι η ευτυχία δεν υπάρχει, μπορεί να φαίνεται ένα καθαρά αρνητικό μήνυμα, αλλά η θετική πλευρά, είναι η γνώση ότι η ύπαρξη δύσκολων συναισθημάτων δεν αντιπροσωπεύει προσωπική αποτυχία.
Η αναπόφευκτη δυστυχία που όλοι βιώνουμε, τουλάχιστον κατά διαστήματα, δεν είναι ένα μειονέκτημα που απαιτεί επείγουσα επιδιόρθωση. Αυτή η δυστυχία είναι, στην πραγματικότητα, αυτό που μας κάνει ανθρώπους.
Απόδοση: Σοφία Πολυχρονάκη, Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
