Παρ’ όλη τη μάχη που δίνεις κάθε μέρα, κατορθώνεις να είσαι η καλύτερη σύζυγος που θα μπορούσα ποτέ να ευχηθώ. Αποδέχομαι πλήρως τις προκλήσεις που αναμφίβολα θα φέρει η ψυχική ασθένεια στη ζωή μας. Αρκεί να τις αντιμετωπίσουμε μαζί.
Στη σύζυγό μου και καλύτερή μου φίλη,
Όταν γνωριστήκαμε, 5 χρόνια πριν, δεν πίστευα ότι κάποια στιγμή θα έγραφα όπως τώρα. Ποτέ δεν πίστευα πως θα ερχόταν η στιγμή που θα ήμασταν εγώ κι εσύ εδώ μαζί, έχοντας διανύσει μία τέτοια πορεία.
Ποτέ μέχρι τότε δεν είχα γνωρίσει από τόσο κοντά κάποιον να υποφέρει από μακροχρόνιο άγχος και κατάθλιψη, λέξεις άγνωστες για μένα των οποίων οι μόνες αναφορές προέρχονταν από ευρέως χρησιμοποιούμενες κοινότοπες εκφράσεις που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι «θα με πιάσει κρίση πανικού» ή «έπαθα κατάθλιψη τώρα» όταν δεν έβρισκαν τον αγαπημένο τους καφέ ή όταν έπρεπε να παραμείνουν λίγο παραπάνω στη δουλειά αντί να βγουν με τους φίλους τους για ποτό - ως ένδειξη στους άλλους ότι αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα και ότι ήθελαν οι άλλοι να τους κατανοήσουν και να συμπάσχουν με αυτό.
Εσύ όμως διέφερες.
Δεν είδα ποτέ αυτή τη μονοτονία σε εσένα, αντιθέτως ήσουν τόσο φωτεινή και γεμάτη ζωή και ενέργεια. Σιγά - σιγά όμως άρχισα να βλέπω αυτή την πλευρά σου που ήξερες τόσο καλά να κρύβεις από εμένα και τον υπόλοιπο κόσμο από φόβο μην σε ανακαλύψουν. Τις ατελείωτες μέρες για παράδειγμα που έμενες στο κρεβάτι ή δεν έμπαινες στο μπάνιο ή όταν, ένα γεύμα σου μόνο απαιτούσε τόση ενέργεια ή όταν σε έπιανα να κλαις κι εσύ προσπαθούσες να το κρύψεις.
Είμαστε μαζί τώρα πέντε χρόνια και παντρεμένοι δύο. Ο χρόνος που περάσαμε μαζί ήταν υπέροχος, πραγματικά όμως θυμίζει βόλτα σε λούνα παρκ. Ειλικρινώς μιλώντας από μία διαφορετική αντρική οπτική, φαινόταν ασύλληπτο στα μάτια μου να μην μπορώ εγώ να σε κάνω να αισθανθείς καλύτερα εκείνες τις μέρες, να μην έχω εγώ τη δύναμη να το αλλάξω το πώς ένιωθες.
Και όταν η διάθεσή σου χειροτέρευε φαινόταν δύσκολο για μένα να μην πάρω προσωπικά τις παραινέσεις σου να σε αφήσω να το ξεπεράσεις μόνη σου γιατί δεν μπορούσα να κάνω τίποτα ως καλός σύζυγος και σύντροφος για να απομακρύνω τη λύπη και το άγχος σου, δεν μπορούσα να κάνω τίποτε όταν εσύ έκλαιγες.
Και όταν η διάθεσή σου χειροτέρευε ακόμα περισσότερο, μου είπες κάτι που δεν θα μπορέσω ποτέ να διαχειριστώ. «Ο μόνος λόγος που είμαι ακόμα ζωντανή είσαι εσύ. Ο μόνος λόγος που δεν θα ήθελα να σκοτώσω τον εαυτό μου είναι επειδή ξέρω πόσο πολύ θα σε πλήγωνε». Με αυτή τη σαρωτική φράση, μου επικοινώνησες πόση αξία έδινες σε εμένα και πόση έδινες στον εαυτό σου.
Η ματαίωση που έρχεται με το να μην μπορείς να πεις στη γυναίκα σου πόσο την αγαπάς, πόσο λαμπερή είναι η κάθε σου μέρα επειδή εκείνη ζει μέσα σε αυτήν, και αντιθέτως να ξέρεις πως απλά θα χαμογελά αλλά δεν θα μπορεί να σε πιστέψει πλήρως ή να καταλάβει ότι προσπαθείς να μοιραστείς μαζί της ένα από τα πιο δύσκολα αισθήματα που έχεις βιώσει μέχρι τώρα, την αβοηθησία. Ένιωθα ακινητοποιημένος και πίστευα ακλόνητα πως δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσα να κάνω.
Διαβάστε σχετικά: Η ψυχική ασθένειά μου δεν είναι επιλογή μου αλλά η πραγματικότητά μου
Παγιδευμένος σε έναν φαύλο κύκλο, να προσπαθώ να καταλάβω τα καταθλιπτικά σου αισθήματα, να απογοητεύομαι όταν αυτά επιδεινώνονται και τελικά να καταλήγω να θέλω να σε βοηθήσω να αισθανθείς καλύτερα. Μία όχι και τόσο αξιοζήλευτη θέση για έναν νιόπαντρο.
Σήμερα όμως είναι μια καινούργια, φωτεινότερη μέρα. Ένα χρόνο μετά, αρκετά τηλεφωνήματα και πολλά δάκρυα αργότερα, είδες ένα ψυχολόγο ο οποίος σε βοήθησε (ή μάλλον βοήθησε και τους δυο μας) να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε την κατάθλιψη και το άγχος σου με έναν πιο υγιή, διαχειρίσιμο τρόπο.
Έμαθα λοιπόν και εγώ πως πάντα θα υπάρχουν μέρες όπου δεν θα αισθάνεσαι καλά, όπου δεν θα είσαι εσύ. Και ενώ κάποιες μέρες θα αποτελούν μάχη για εσένα, μαθαίνω να συνειδητοποιώ πως όταν αισθάνεσαι δυστυχισμένη, δεν υπάρχει πάντα προφανής αιτία.
Ξέρω πως ακόμα σε φοβίζει. Κι ενώ οι σκέψεις να κάνεις κακό στον εαυτό σου έχουν εξανεμιστεί, ξέρω πως πάντα θα σκέφτεσαι τη μέρα που αυτές θα τρυπώσουν πάλι στο σπίτι μας και τη ζωή που έχουμε από κοινού φτιάξει. Ξέρω όμως πως τότε θα είμαι έτοιμος να τις αντιμετωπίσω.
Όταν πρωτογνωριστήκαμε, ήμουν ένα απλό παιδί, ερωτευμένο με εσένα, χωρίς τα εφόδια να αντιμετωπίσω τον αντίκτυπο μιας ψυχικής ασθένειας και ήμουν έτοιμος να ενδώσω σε οτιδήποτε ζητούσες, παράτολμο ή αυτοκαταστροφικό.
Σήμερα έγινα άντρας. Σήμερα έγινα ο άντρας σου. Όταν πρωτογνωριστήκαμε, πίστεψα πως ήσουν διαφορετική. Και είχα δίκιο. Γιατί παρόλη τη μάχη που δίνεις κάθε μέρα, κατορθώνεις να είσαι η καλύτερη σύζυγος που θα μπορούσα ποτέ να ευχηθώ. Αποδέχομαι πλήρως τις προκλήσεις που αναμφίβολα θα φέρει η ψυχική ασθένεια στη ζωή μας. Αρκεί να τις αντιμετωπίσουμε μαζί.
Ο μεγαλύτερος θαυμαστής σου που θα έχει πάντα το νου του σε εσένα,
Ο σύζυγός σου
Πηγή: themighty.com
Απόδοση – Επιμέλεια: Στέλλα Κοσμά, MSc Συμβουλευτικής στην Ειδική Αγωγή, την Εκπαίδευση και την Υγεία
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
