Ο Τζος μοιράζεται την εμπειρία του με την ανορεξία και αναφέρει ότι του πήρε αρκετό καιρό να αποδεχτεί ότι δεν πάσχουν μόνο οι γυναίκες από διατροφικές διαταραχές.
Πέρασα όλο το 2020 παλεύοντας με τη διατροφική διαταραχή μου, στη συνέχεια ανάρρωσα από αυτήν και αρκετές φορές βρέθηκα να αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα σε αυτές τις δύο φάσεις. Δυσκολεύτηκα να μιλήσω ανοιχτά για την εμπειρία μου, καθώς, παρόλο που δεν ήμουν ποτέ και το πιο αρρενωπό αγόρι, ανησυχούσα ότι θα φαινόμουν «λιγότερο άντρας» αν είχα μια διατροφική διαταραχή.
Λέγοντας ψέματα σχετικά με τις διατροφικές μου συνήθειες
Είμαι αρκετά εσωστρεφής άνθρωπος, εσωτερικεύω κάθε άγχος και ανησυχία, και αυτό φαίνεται να εκφράστηκε με τη μορφή μιας διατροφικής διαταραχής. Στο παρελθόν έχω πει πολλές φορές ψέματα σχετικά με τις διατροφικές μου συνήθειες και έχω χρησιμοποιήσει ανθυγιεινές μεθόδους για να χάσω βάρος.
Η απόφασή μου να ζητήσω βοήθεια δεν οφείλεται μόνο σε έναν παράγοντα
Όπως πολλοί άνθρωποι, δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω ότι τα κιλά ήταν ένα σοβαρό ζήτημα για μένα και ότι το βάρος μου ήταν στην πραγματικότητα επικίνδυνα χαμηλό. Δίσταζα να ζητήσω βοήθεια γιατί φοβόμουν την απαξίωση από τον γιατρό μου, είτε επειδή το ζήτημα δεν ήταν αρκετά σοβαρό (το οποίο αποδείχτηκε ότι δεν είναι αλήθεια) είτε επειδή οι άνδρες δεν έχουν διατροφικές διαταραχές (που σίγουρα δεν είναι αλήθεια).
Όποιος έχει διαβάσει για την ανορεξία θα γνωρίζει ότι στη σχετική βιβλιογραφία γίνονται πολλές υποθέσεις σχετικά με το φύλο των πασχόντων και θεωρείται ότι ένα βασικό σύμπτωμα είναι η απώλεια της περιόδου. Αυτό με έκανε να νιώθω ακόμα πιο απομονωμένος στην προσπάθειά μου να συμβιβαστώ με την ασθένειά μου.
Η απόφαση να ζητήσω βοήθεια δεν οφείλεται σε έναν μόνο παράγοντα, ήταν ένας συνδυασμός της υποστήριξης από τους δικούς μου και της αναγνώρισης ότι δεν μπορούσα να σταματήσω και ότι παρουσίαζα επιδείνωση, σωματικά και διανοητικά, έχοντας συνεχώς χαμηλή ενέργεια, ακραία ευαισθησία στο κρύο, μολύνσεις δοντιών και τριχόπτωση.
Διαβάστε σχετικά: Γνωριμία με τις διαταραχές πρόσληψης τροφής: η ψυχογενής ανορεξία
Παραπομπή για υποστήριξη
Η αντιμετώπιση από τους γιατρούς δεν ήταν αυτή που περίμενα. Ήταν ανοιχτοί, καθόλου επικριτικοί και πολύ πρόθυμοι να με παραπέμψουν για υποστήριξη στην τοπική υπηρεσία διατροφικής διαταραχής. Μόλις αξιολογήθηκα από την υπηρεσία διατροφικής διαταραχής, αποδείχτηκε ότι το «όχι τόσο σοβαρό» πρόβλημά μου ήταν στην πραγματικότητα εξαιρετικά επικίνδυνο.
Συμφωνήσαμε ότι θα μπορούσα να αντιμετωπιστώ ως εξωτερικός ασθενής, αλλά μόνο εάν έδειχνα σημαντική συμμετοχή και πρόοδο (οποιοσδήποτε με εμπειρία διατροφικής διαταραχής γνωρίζει ότι αυτό είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, αλλά ήμουν αποφασισμένος να διατηρήσω την ανεξαρτησία μου).
Η θεραπεία ήταν μια εντελώς καινούρια εμπειρία. Ένιωθα όπως την εβδομάδα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, όπου δεν έχεις ιδέα τι μέρα είναι και όλα μοιάζουν ίδια – αλλά με πολύ περισσότερο άγχος, προκλήσεις και αναστοχασμό. Μπορεί κανείς πραγματικά να ανακάμψει αλλά μόνο αν το επιλέξει, και εγώ το επέλεξα.
Σε γενικές γραμμές, ασχολούμαι με τη θεραπεία όπως το υποσχέθηκα. Περιστασιακά, ανησυχώ ότι με το να αποδεσμευτώ από τη διατροφική μου διαταραχή, θα αφήσω πίσω μου ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου. Ακόμα δυσκολεύομαι με κάθε είδους σχόλια και κομπλιμέντα για την εμφάνισή μου.
Για να αποσπάσω λίγο την προσοχή μου από τη μάχη μου με τη διατροφική διαταραχή, δοκίμασα παζλ, διάβασμα και συγγραφή σε μπλογκ. Έξι μήνες μετά τη θεραπεία, μπορώ να πω ειλικρινά ότι ήταν η σωστή επιλογή. Τα οφέλη υπερτερούν των μειονεκτημάτων και έχω κερδίσει τόσα πολλά. Έχω περισσότερη ενέργεια και περισσότερο χώρο στο μυαλό μου για να σκέφτομαι χρήσιμα πράγματα.
Αποκαλύπτοντας την ανορεξία μου
Το τελευταίο βήμα για μένα ήταν να μιλήσω ανοιχτά για την ανορεξία μου. Ξεκίνησα με μια μικρή ομάδα ανθρώπων που εμπιστεύομαι και ήθελα να συνεχίσω να εμπιστεύομαι. Η ανταπόκριση που είχα ήταν καλύτερη από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να ελπίζω και με παρακίνησε να ανακάμψω πλήρως. Η κατανόηση των άλλων ήταν το κλειδί για να μπορέσω να αποδεχτώ ότι παλεύω με κάτι και ότι είναι εντάξει να χρειάζομαι βοήθεια και να ζητώ υποστήριξη.
Οι διατροφικές διαταραχές δεν αφορούν αποκλειστικά τις γυναίκες
Συνοψίζοντας, παρακάτω θα βρείτε μερικές συμβουλές, οι οποίες μπορεί να σας βοηθήσουν εάν αντιμετωπίζετε διατροφικές διαταραχές:
- Μην απελπίζεστε όταν βρίσκετε εμπόδια, απλώς προσπαθήστε να ξαναμπείτε σε πρόγραμμα το συντομότερο δυνατό.
- Όσο νωρίτερα αναζητήσετε υποστήριξη τόσο το καλύτερο.
- Εάν είστε άντρες, μην πιστεύετε ότι οι διατροφικές διαταραχές είναι αποκλειστικά για τις γυναίκες επειδή το σχετικό ενημερωτικό υλικό απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες.
Απόδοση: Καισαρίδου Αλκμήνη- Ψυχολόγος
Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
