Ερευνητές υπό την ηγεσία της Rahel Marti στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία αναφέρουν ότι όταν βλέπουμε, νιώθουμε και αγγίζουμε αληθινά σκυλιά, οδηγούμαστε σε ολοένα και αυξανόμενα υψηλά επίπεδα δραστηριότητας στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου.
Δημοσιευμένη στο PLOSONE, η μελέτη δείχνει ότι αυτό το αποτέλεσμα επιμένει ακόμα και μετά, όταν τα σκυλιά δεν είναι πλέον παρόντα, αλλά μειώνεται όταν τα αληθινά σκυλιά αντικαθίστανται με ταριχευμένα ζώα. Τα ευρήματα αυτά μας υποδηλώνουν πράγματα για την υποβοηθούμενη από ζώα κλινική θεραπεία.
Επειδή η αλληλεπίδραση με τα ζώα, ιδιαίτερα με τα σκυλιά, είναι γνωστό πως βοηθά τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν το άγχος και την κατάθλιψη, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μια καλύτερη κατανόηση της σχετικής εγκεφαλικής δραστηριότητας θα μπορούσε να βοηθήσει τους κλινικούς να σχεδιάσουν βελτιωμένα συστήματα για την υποβοηθούμενη από ζώα θεραπεία. Ο προμετωπιαίος φλοιός ίσως να είναι ιδιαίτερα σχετικός σε αυτό καθώς βοηθά στη ρύθμιση και την επεξεργασία κοινωνικών και συναισθηματικών αλληλεπιδράσεων.
Διαβάστε σχετικά: Προτιμώ να μιλάω με το κατοικίδιό μου παρά με άλλους ανθρώπους
Στη μελέτη, η δραστηριότητα στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου μετρήθηκε με μη επεμβατικό τρόπο με υπέρυθρη νευροαπεικονιστική τεχνολογία καθώς 19 άντρες και γυναίκες είδαν ο καθένας έναν σκύλο, ξάπλωσαν μαζί με τον ίδιο σκύλο στα πόδια τους ή χάιδεψαν τον σκύλο. Η κάθε μια από αυτές τις καταστάσεις επίσης εκτελέστηκε με τον Λίο, ένα ταριχευμένο λιοντάρι με γούνα που γεμιζόταν με ένα μπουκάλι νερό ώστε να ταιριάζει σε θερμοκρασία και βάρος με αυτά των σκύλων.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η δραστηριότητα του προμετωπιαίου φλοιού ήταν μεγαλύτερη όταν οι συμμετέχοντες αλληλεπιδρούσαν με τα αληθινά σκυλιά, και ότι αυτή η διαφορά ήταν μεγαλύτερη στην περίπτωση του χαϊδέματος, που ήταν η πιο αλληλεπιδραστική κατάσταση. Άλλη μια σημαντική διαφορά ήταν ότι η δραστηριότητα του προμετωπιαίου φλοιού αυξανόταν κάθε φορά που οι άνθρωποι έρχονταν σε αλληλεπίδραση με τον πραγματικό σκύλο. Αυτό δεν παρατηρήθηκε σε διαδοχικές αλληλεπιδράσεις με το ταριχευμένο λιοντάρι, υποδηλώνοντας ότι η απόκριση μπορεί να σχετίζεται με την οικειότητα ή το κοινωνικό δέσιμο.
Μελλοντικές μελέτες θα χρειαστούν για να εξεταστεί το θέμα της οικειότητας με περισσότερη λεπτομέρεια και το αν το να χαϊδεύουμε ένα ζώο μπορεί να πυροδοτήσει μια παρόμοια ενίσχυση της εγκεφαλικής δραστηριότητας του προμετωπιαίου φλοιού σε ασθενείς με κοινωνικο-συναισθηματικά ελλείμματα.
Οι συγγραφείς προσθέτουν: Η παρούσα μελέτη δείχνει ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα του προμετωπιαίου φλοιού σε υγιή υποκείμενα αυξήθηκε με την αύξηση της αλληλεπιδραστικής εγγύτητας με ένα σκύλο ή ένα ζώο με βελούδινη υφή, αλλά κυρίως με την επαφή με τον σκύλο η ενεργοποίηση είναι δυνατότερη. Αυτό υποδεικνύει ότι οι αλληλεπίδραση με έναν σκύλο ίσως να ενεργοποιήσει περισσότερες διαδικασίες προσοχής και να αποσπάσει δυνατότερη συναισθηματική διέγερση συγκριτικά με την επαφή με παρόμοια άψυχα ερεθίσματα.
Απόδοση: Παναγιώτα Νταλιακούρα, απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*