PsychologyNow Team

Πως αποφασίζει το οπτικό μας σύστημα πόσο χαριτωμένο είναι ένα μωρό;

Πως αποφασίζει το οπτικό μας σύστημα πόσο χαριτωμένο είναι ένα μωρό;

PsychologyNow Team
το οπτικό σύστημα αποφασίζει πόσο χαριτωμένο είναι ένα μωρό
Image credit: Christian Bowen / unsplash.com

Τι είναι αυτό που κάνει ένα μωρό να μοιάζει πιο χαριτωμένο από ένα άλλο (πέρα από τη γονεϊκή προκατάληψη);


Τα μεγάλα και στρογγυλά μάτια, μια μικρή μύτη και στόμα, ένα μεγάλο μέτωπο που εξέχει, αφράτα μάγουλα και απαλό δέρμα έχουν συσχετιστεί όλα με χαριτωμένα, όχι μόνο μωρά αλλά και κουταβάκια, γατάκια, κούκλες και χαρακτήρες Ιαπωνικών anime και manga. Όμως τώρα ένα νέο άρθρο στο περιοδικό Emotion προτείνει ότι επιδρά και ένας άλλος παράγοντας στην αντίληψη της ομορφιάς ενός μωρού: η «χωρική συχνότητα» αυτών που βλέπουμε.

Το οπτικό μας σύστημα χρησιμοποιεί χωρικές συχνότητες για να επεξεργαστεί γρήγορα παραλλαγές στα σχετικά φωτεινά και σκοτεινά στοιχεία μιας εικόνας. Οι «χαμηλές» χωρικές συχνότητες μεταφέρουν αδρές πληροφορίες, όπως για παράδειγμα την τοποθεσία ενός σκουρόχρωμου ματιού επάνω σε χλωμό δέρμα. Οι «υψηλές» χωρικές συχνότητες μεταφέρουν λεπτές λεπτομέρειες όπως γωνίες.

Αλλά και άλλες συχνότητες είναι σημαντικές, καθώς οι έρευνες δείχνουν ότι οι μεσαίες χωρικές συχνότητες είναι περισσότερο χρήσιμες, π.χ. για την αναγνώριση προσώπων. Η επεξεργασία χωρικής συχνότητας είναι ο βασικός μηχανισμός για οπτική ανάλυση, όπως γράφουν η Μενγκνι Ζου με τους συνεργάτες της στο Okayama University στην Ιαπωνία. Ισχυρίζονται ότι Συνεπώς η κατανόηση του αποτελέσματος των χωρικών συχνοτήτων είναι ουσιαστική για την καλύτερη κατανόηση της επεξεργασίας της έννοιας του “χαριτωμένου”.

Η ομάδα ζήτησε αρχικά από 32 συμμετέχοντες του Okayama University να βαθμολογήσουν πόσο χαριτωμένα βρίσκουν τα πρόσωπα προσώπων νηπίων σε 40 ασπρόμαυρες φωτογραφίες (ηλικίας ως ενός έτους). Χρησιμοποιώντας αυτές τις βαθμολογήσεις, οι ερευνητές συγκρότησαν ένα σετ τεσσάρων προσώπων από το τελευταίο τεταρτημόριο των χαριτωμένων.

Έκαναν το ίδιο για το δεύτερο, τρίτο και κορυφαίο τεταρτημόριο χαριτωμένων, δημιουργώντας ένα σύνολο τεσσάρων σετ. (Δεκατέσσερα νήπια ταυτοποιήθηκαν ως «Καυκάσια», ένα «Ασιάτης» και ένα «Ινδός»). Η ομάδα διαχειρίστηκε τη χωρική συχνότητα για καθένα από τα πρόσωπα, παράγοντας τέσσερεις φιλτραρισμένες εκδοχές, που κυμαίνονταν από χαμηλές έως υψηλές χωρικές συχνότητες (ΧΣ).


Διαβάστε σχετικά: Πώς ο εγκέφαλος ξεχωρίζει την ομιλία από τον θόρυβο;


Στο επόμενο στάδιο της μελέτης, μία νέα ομάδα 30 φοιτητών από το ίδιο πανεπιστήμιο χρησιμοποίησε μια κλίμακα 7 σημείων για να βαθμολογήσει κάθε μία από αυτές τις φιλτραρισμένες εικόνες, καθώς και τις αυθεντικές, ως χαριτωμένες.

Όπως περίμενε η ομάδα, οι μη φιλτραρισμένες πρωτότυπες φωτογραφίες πήραν υψηλότερες βαθμολογίες ως χαριτωμένες σε σχέση με τις φιλτραρισμένες εκδοχές. Όμως ανάμεσα στις φιλτραρισμένες εκδοχές, κάποιες θεωρήθηκαν πιο χαριτωμένες από άλλες.

Η ανάλυση έδειξε ότι τα πρόσωπα με τις χαμηλότερες ΧΣ πάντα έπαιρναν τις χαμηλότερες βαθμολογήσεις ως χαριτωμένες. Όταν η ομάδα μίλησε με τους συμμετέχοντες μετά τη μελέτη, κάποιοι είπαν ότι αυτά τα πρόσωπα έμοιαζαν «χωρίς μάτια με σκούρους, άδειους κύκλους». Αυτές οι εκδοχές θεωρήθηκαν «κακόγουστες, ακόμη και τρομακτικές» αναφέρει η ομάδα.

Συγκριτικά με τις χαμηλές ΧΣ, τα πρόσωπα με μεσαίες και υψηλές ΧΣ πήραν σχετικά υψηλές βαθμολογήσεις ως χαριτωμένα. Αυτό συμβαίνει πιθανώς επειδή τα χαρακτηριστικά του προσώπου που σχετίζονται με το χαριτωμένο (μικρή μύτη, αφράτα μάγουλα, κλπ.) είναι περισσότερο φανερά σε σχετικά υψηλές χωρικές συχνότητες, σημειώνει η ομάδα.

Αλλά όταν τα μη φιλτραρισμένα πρόσωπα είχαν υψηλή βαθμολογία ως χαριτωμένα, οι εκδοχές μεσαίων ΧΣ είχαν καλύτερες βαθμολογίες σε σχέση με τις εκδοχές υψηλών ΧΣ. Αυτό μπορεί να έχει σχέση με προηγούμενα ευρήματα ότι μεσαίες ΧΣ είναι οι πλέον σημαντικές για αναγνώριση προσώπων, όπως προτείνει η ομάδα. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι ο μηχανισμός επεξεργασίας θετικά χαριτωμένου, δηλαδή, η απόφαση ότι το πρόσωπο ενός μωρού είναι ξεκάθαρα χαριτωμένο, συνδέεται έντονα με την ταυτότητα του προσώπου, αναφέρει η ομάδα.

Στο μέλλον, ο εντοπισμός των ματιών και οι μελέτες νευροαπεικόνισης είναι απαραίτητες για να επαληθεύσουμε αυτά τα αποτελέσματα και να εξερευνήσουμε τον μηχανισμό επεξεργασίας του χαριτωμένου σε βάθος, προσθέτουν. Όμως, προς το παρόν, η ομάδα ισχυρίζεται ότι αυτή η εργασία παρέχει άμεση απόδειξη ότι η αντίληψη του παιδικού προσώπου ως χαριτωμένου επηρεάζεται από τις πληροφορίες ΧΣ.

Είναι δύσκολο να δούμε πως μπορούν αυτά τα ευρήματα να έχουν αντίκτυπο στον πραγματικό κόσμο, εκτός ίσως από την παραγωγή χαρακτήρων κινουμένων σχεδίων, manga και anime. Τα παιδιά απολαμβάνουν τα manga και τα anime. Όπως επίσης και οι συμμετέχοντες σε αυτή τη μελέτη, που βρίσκονταν όλοι σε Ιαπωνικό πανεπιστήμιο, γνωρίζουν πολύ καλά τις χαριτωμένες καρικατούρες anime. Όμως ίσως οι ΧΣ θα μπορούσαν να τεθούν υπό χειρισμό για να επηρεάσουν επίσης τις αντιλήψεις για το πόσο χαριτωμένος είναι ένας χαρακτήρας.


Έφη Μεσιτίδου
Απόδοση: Έφη Μεσιτίδου

Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή

 

 

*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*

2. banner diafhmishs mypsychologist koino

Κάντε like στην σελίδα μας στο Facebook 
Ακολουθήστε μας στο Twitter 

Διαβαστε ακομη

Βρείτε μας στα...